คนที่ไม่เคยทำผิด คือคนที่ไม่เคยทำอะไรเลย
– ธีโอดอร์ โรสเวลต์ (Theodore Roosevelt)
ความผิดเป็นเรื่องปกติในการดำเนินชีวิตของสังคมมนุษย์ คนทุกคนย่อมมีความผิดที่เคยพลาดกระทำไป โดยอาจตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจก็ตาม ความผิดทำให้คนได้เรียนรู้ว่าสิ่งใดควรกระทำ หรือสิ่งใดควรละเว้น ไม่มีมนุษย์คนใดบนโลกที่เติบโตขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ ไร้มลทิน ต่างคนต่างมีบาดแผลที่เกิดจากความผิดพลาดของตัวเองกันทั้งสิ้น
การเป็นที่ยอมรับ การได้รับเกรียติ ได้รับความเคารพ และได้รับการต้อนรับที่ดีในสังคมนั้น ถือเป็นการประสบความสำเร็จในรูปแบบหนึ่งของชีวิต ทุกคนต้องการเป็นส่วนหนึ่งของสังคมไม่มีใครอยากที่จะอยู่คนเดียวตามลำพัง ไร้ซึ่งผู้คนเหลียวแล และไร้ซึ่งการช่วยเหลือเกื้อหนุนจากบุคคลรอบข้างในสังคม ดังนั้นแล้วหากคุณรู้ตัวว่าได้ทำสิ่งที่ผิดลงไป จงรีบกลับตัวก่อนที่ความผิดนั้นจะถลำลึก ถึงแม้ทุกคนไม่มีโอกาสที่จะสามารถกลับไปแก้ไขสิ่งที่ทำพลาดไปแล้ว แต่ยังมีโอกาสที่สามารถปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น มองหาจุดบกพร่องและเปลี่ยนตัวให้กลายเป็นบุคคลที่น่าชื่นชม และน่ายกย่องของสังคมโดยเร็วเถิด อย่าทำผิดจนกลายเป็นบุคคลที่ถูกกีดกันออกจากสังคม ไม่มีผู้ใดอยากคบหา และไม่เป็นที่พึงประสงค์ของใครเลย เมื่อเวลานั้นมาถึงคุณจะได้พบเจอกับความทุกข์อันยิ่งใหญ่ของชีวิตอย่างที่เลี่ยงไม่ได้
อย่างไรก็ตามความผิดทุกอย่างก็คือผลจากการกระทำของตัวคุณเองทั้งสิ้น ถือได้ว่าความผิดที่คุณได้กระทำลงไป อย่างน้อยมันก็แสดงให้เห็นว่าคุณไม่ใช่บุคคลที่นิ่งเฉยต่อการใช้ชีวิตแต่อย่างใดเลย คุณพยายามที่จะดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอด หรือเพื่อไขว่คว้าผลประโยชน์บางอย่าง สิ่งที่คุณทำอาจทำเพื่อตัวเอง ทำเพื่อประโยชน์ของคนที่คุณรัก หรือทำเพื่อให้มันเกิดผลลัพธ์ทางบวกต่อเพื่อนมนุษย์ทุกคน แต่เมื่อมันไม่ได้เป็นไปตามการคาดการที่คุณได้ตั้งเป้าไว้แต่แรก อีกทั้งมันกลับกลายเป็นผลลัพธ์ในทางลบที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน คุณก็ต้องยอมรับว่ามันคือผลงานจากความผิดของสิ่งที่คุณลงมือทำด้วยตัวเอง แต่อย่าได้เสียใจหรือน้อยใจไปเลยถือเสียว่าความผิดในครั้งนี้อย่างน้อยคุณก็ได้ลงมือทำในสิ่งที่คุณอยากทำไปแล้ว ดีกว่าปล่อยความตั้งใจให้ล่องลอยอยู่แต่ในความฝันไม่นำมันออกมากระทำสู่โลกความเป็นจริงเสียที
ความซื่อสัตย์ เป็นของขวัญราคาแพง
อย่าคาดหวัง ว่าจะได้รับจากคนราคาถูก
– Warren Buffett
ของขวัญเป็นสิ่งที่มนุษย์มอบให้แก่กันเพื่อเป็นเครื่องมือแสดงให้เห็นถึงความหวังดีที่มีให้ ของขวัญมีมากมายหลายรูปแบบ อาจเป็นสิ่งของมีค่ามีราคาตามตลาดโลก เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ถูกจัดทำขึ้นมาเฉพาะตัวบุคคล หรืออาจเป็นเพียงของเล็ก ๆ ที่ไม่ได้มีราคาแต่มีคุณค่าทางจิตใจต่อตัวผู้รับและผู้มอบอย่างมหาศาล ในบางครั้งของขวัญอาจอยู่ในลักษณะของความรู้สึกดี ๆ ที่ไม่ได้แสดงตัวออกมาอย่างเป็นรูปธรรม แต่สามารถรับรู้และสัมผัสได้ เราจะรู้ได้อย่างไรว่าของขวัญชิ้นไหนเป็นชิ้นที่มีค่ามีราคาแพง หรือเป็นชิ้นที่ไม่มีราคาเลย คงไม่มีใครให้คำตอบแทนกันและกันได้ เพราะของขวัญที่เหมือนกันบางชิ้น สร้างความรู้สึกประทับใจให้แก่ตัวผู้รับได้ไม่เท่ากัน บางคนรู้สึกประทับใจมากเมื่อตัวเองได้รับของขวัญเป็นเงินทองของมีค่า แต่สำหรับบางคนกลับรู้สึกดีใจและชื่นชอบของขวัญที่มีคุณค่าทางจิตใจมากกว่าถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่สิ่งของที่มีราคาเลยก็ตาม
บางคนต้องการแค่ความซื่อสัตย์ ความจริงใจ หรือความรักจากใจจริงเป็นของขวัญสำหรับตัวเองจากคนที่เขาไว้วางใจ คนที่เขาต้องการเพียงเท่านั้น ทุกคนมีสิทธิหวังของขวัญในลักษณะนี้จากบุคคลที่เราปรารถนา แต่คงเป็นไปไม่ได้กับคนทุกคน เพราะการได้พบเจอคนที่มีคุณสมบัติของความซื่อสัตย์ ความจริงใจนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ผู้คนบนโลกมีมากมายต่างคนหลากหลายความคิด หลากหลายความต้องการ เราไม่อาจรู้ได้เลยว่าใครบ้างที่ดีกับเราโดยไม่หวังผล หรือใครบ้างที่เข้ามาในชีวิตเพื่อแสวงหาประโยชน์จากเรา เห็นเราเป็นเครื่องมือที่จะทำให้เขาได้ก้าวขึ้นสู่ความสำเร็จของตัวเอง เปรียบการได้พบเจอบุคคลที่ซื่อสัตย์เหมือนกับการได้รับของขวัญราคาแพง แต่คุณจงอย่าหวังของขวัญชิ้นนี้จากคนที่มีแต่ความเห็นแก่ตัวเอาเปรียบคุณอย่างไม่เกรงใจ อย่าได้หวังของแพงจากคนราคาถูกที่คอยปอกลอกผลประโยชน์โดยไม่สนใจตัวคุณ จงอย่าได้คาดหวังมันจากคนที่พูดปลด โกหก ขดโกง ไม่มีความซื่อสัตย์กับใครเลยแม้แต่ตัวเอง เพราะเขาคงไม่สามารถหาของขวัญชิ้นนี้ให้กับคุณได้อย่างแน่นอน
ทุกคนมีความอัจฉริยะอยู่ในตัว
แต่ถ้าคุณตัดสินความสามารถของปลา โดยให้มันปีนต้นไม้
ปลาก็จะคิดตลอดชีวิตว่า ตัวมันไร้ความสามารถ
– อัลเบิร์ต ไอน์สไตล์ (Albert Einstein)
ความสามารถเป็นสิ่งที่คนทุกคนมีอยู่เฉพาะตัว แต่ละคนอาจมีความสามารถที่ไม่เหมือน และแตกต่างกันออกไป เชื่อได้เถอะว่าคงไม่มีมาตรฐานใดที่จะเป็นดัชนีวัดค่าได้ว่าคุณเป็นคนที่มีความสามารถ หรือเป็นคนจำพวกที่ไม่มีความสามารถ เพราะความสามารถของแต่ละคนไม่ใช่สิ่งที่ตายตัว เหมือนกับทฤษฎีที่ถูกพิสูจน์ข้อเท็จจริงมาแล้ว มนุษย์ทุกคนมีสมรรถนะทางร่างกาย ทางสติปัญญา และทักษะในแต่ละด้านอยู่ในระดับที่ไม่เหมือนกัน เช่น เชฟถนัดในเรื่องการประกอบอาหาร เขาย่อมมีทักษะในการทำกับข้าวให้เป็นที่ชื่นชอบและถูกใจของใครหลาย ๆ คน นักบินถนัดในเรื่องของการบังคับเครื่องบิน ควบคุมยานพานหนะในการเดินทางทางอากาศ แล้วคุณจะตัดสินให้เชฟเป็นบุคคลที่ไร้ความสามารถได้อย่างไรในเมื่อเชฟสามารถทำสิ่งที่นักบินไม่มีทางทำเองได้ และนักบินเองก็มีความสามารถเฉพาะตัวของเขา หากคุณตัดสินความสามารถของคนโดยใช้มาตรฐานการวัดค่าตามที่คุณถนัดหรือมีทักษะอยู่ คุณก็จะมองว่าผู้อื่นเป็นบุคคลที่ด้อยกว่าหรือเป็นพวกไม่มีความสามารถ
โปรดจงยินดีกับสิ่งที่คุณมีเพราะมันเป็นความพิเศษที่ผู้อื่นไม่อาจแย่งชิงไปได้ และเป็นข้อดีเฉพาะตัวที่ไม่เหมือนใคร ทุกคนมีความสามารที่เป็นประโยชน์ต่อสังคมอย่าเลือกที่จะเก็บมันไว้เพราะกลัวคำดูถูก นำมันออกมาทำสิ่งดี ๆ ให้เกิดประโยชน์ต่อการพัฒนาของสังคมเถิด อย่างน้อยก็ถือเป็นการยกระดับคุณภาพชีวิตสมาชิกในสังคมให้สูงขึ้นได้ด้วยมือของเราเอง
